Koorlid Marcel, vertelt.

Het was eervol: Focus werd uitgenodigd om mee te doen aan het BalkTOPfestival op 31 oktober jl.  Voor het vijfde jaar bood dit festival een landelijk podium aan koren en zanggroepen van alle leeftijden in verschillende genres licht vocale muziek: close harmony, pop, jazz met en zonder microfoons, a cappella, met geluids-CD of eigen combo. Dit jaar was Focus een van de maar liefst 82 koren die meededen. Wat een uitdaging!

Op basis van drie geluidsfragmenten werden we vooraf ingedeeld in Klasse 1. Dat is de op één na hoogste kwaliteitsklasse. Geweldig! De winnaar van de acht koren in deze klasse heeft recht op plaatsing in de hoogste TOPklasse volgend jaar. Dat was natuurlijk ons doel: winnen!

Ik was ruim op tijd in De Doelen. Wat een prachtig cultuurpaleis is dat toch, in hartje binnenstad! Ik werd zoals gewoonlijk hartelijk begroet door de andere koorleden die zich met mij hadden opgemaakt en uitgedost voor een spetterend optreden. Even later zat ik prinsheerlijk in de grote zaal naast koorlid Karst, te kijken naar een groot mannenkoor dat geheel in ’t zwart optrad. Opeens stopten m’n gedachten van schrik. Ik keek eens opzij naar Karst, die ook geheel in ’t zwart gekleed was. Toen realiseerde ik me: ik heb een wit, dus fout overhemd aan! Of ’t nou kwam door de supergezellige wijnproeverij bij koorlid Leo de avond ervoor, of omdat ik gewoon eroverheen gelezen had, het was duidelijk: zó kon ik niet optreden! 

Ik keek op m’n horloge;  ik had nog drie kwartier de tijd. Dus met een noodgang De Doelen uit, door ‘de koopgoot’ naar C&A gesneld waar ik gelukkig direct een zwart overhemd in mijn maat vond. Dat ter plekke aangetrokken, immers geen tijd om een paskamer te zoeken. Ik was juist op tijd terug voor het inzingen in een aparte kamer van De Doelen. Alwaar ik overladen werd met complimentjes voor mijn mooie zwarte overhemd! Top!

Enigszins gespannen betraden we, eindelijk, het podium van de grote zaal. Ook vanaf hier een indrukwekkend gezicht. Ons optreden van (standaard) 20 minuten liep op rolletjes. Onze harmonieën kwamen nog beter tot z’n recht door de geweldige akoestiek van deze zaal. Zo goed dat ik af en toe moest slikken van emotie. Na elk nummer vielen een paar seconden pauze totdat het applaus losbarstte. Dus het publiek wisten we voldoende te boeien. 

Nu was het wachten op het oordeel van de jury. De grote zaal stroomde vol met de leden van alle 82 koren – iedereen vol gespannen verwachting…  Eerst een optreden van 13 jeugdkoren samen met een die dag ingestudeerd lied Rising Stars. Heel ontroerend, al die kinderstemmen! Daarna betraden de juryvoorzitters van de verschillende klassen in snel tempo het podium om de winnaar per klasse bekend te maken. Voordat ik het besefte, was de winnaar van onze 1e klasse bekend en realiseerde ik me: ‘wij zijn het niet geworden’. Het was een soort anti-climax. Teleurgesteld verlieten we de zaal, temidden van de uitgelaten leden van de winnende koren.  Karin, onze voorzitster, kwam al snel met de juryrapporten. Ons resultaat was gemiddeld een 6,8. Toch niet slecht voor een eerste keer temidden van al deze rivalen!

We hebben elkaar getroost en getrakteerd op een etentje. Gesterkt door een simpele maar smaakvolle maaltijd spraken we elkaar moed in: óp naar de optredens met ons nieuwe kerstrepertoire in december!